Το πλοίο...
Το πλοίο...
Το πλοίο...
Το πλοίο που ξεκίνησε,
δεν ξέρω πού πηγαίνει.
Ίσως περάσει Ωκεανούς
ίσως κοντά με φέρει,
κοντά στις θύελλες του νου,
που τόσο υποφέρει,
η γη, να τις δεχτεί,
και ας πάνε χέρι χέρι.
Γη κι ουρανός
μες στο μυαλό μου το χαμένο
δεν έχουν όρια, δεν έχουν φως.
Είναι, μόνον, σκοτάδια και χαλασμός.
Μα, όταν φθάσει στο λιμάνι,
τότε, πια, θα πω,
πώς άξιζε το ταξείδι αυτό,
και ας έμεινε ο νους μισός.
Lamprini T.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου